Rejestracja tel. 85 679 51 01
85 679 51 02
Chrapanie
Chrapanie to objaw, występujący u około 40% populacji. Bardziej narażone na występowanie chrapania są osoby otyłe, spożywające przed snem duże posiłki i pijące alkohol lub przyjmujące leki nasenne. Uważa się powszechnie, że częściej chrapią mężczyźni, ale okazuje się, że od około 50 roku życia kobiety mogą chrapać podobnie często. Chrapanie uważane jest za objaw wstydliwy przez większość osób chrapiących, a dla ich współmałżonków jest niejednokrotnie przyczyną przewlekłego niewysypiania się. Szczególnie mocno objaw ten krępuje chrapiące kobiety, gdyż kojarzony jest z cechą męską.
Chrapanie może być objawem rozpoczynających się poważniejszych zaburzeń oddychania podczas snu, prowadzących niejednokrotnie do występowania bezdechów sennych, a w ciągu dnia – do przewlekłego uczucia niewyspania, zaburzeń koncentracji, rozwoju chorób układu krążenia, osłabienia libido i depresji. Dlatego każdy chrapiący powinien zgłosić się do lekarza specjalisty w celu rozpoznania przyczyny chrapania, wykluczenia współistnienia poważnych zaburzeń oddychania w czasie snu oraz zaproponowania postępowania, redukującego chrapanie |
Chrapanie jest wynikiem drgania wiotkiej części podniebienia i języczka, gdy droga przepływu powietrza w ich okolicach jest zwężona. Podczas snu dochodzi do rozluźnienia mięśni podniebienia i szyi, co prowadzi do otwarcia ust, zapadnięcia się języka i ograniczenia przestrzeni dla wciąganego do płuc powietrza. Powietrze w tym zwężonym miejscu wiruje, porusza wiotkimi strukturami gardła i wywołuje dźwięk chrapania. Szczególnie łatwo narażone są na ten scenariusz osoby z przerośniętym języczkiem, wydłużonym podniebieniem miękkim oraz powiększonymi migdałkami podniebiennymi. Posiadanie drobnej żuchwy, a także zapasu tkanki tłuszczowej odłożonego na podbródku również sprzyja występowaniu chrapania. Wszystkie przyczyny upośledzonej drożności nosa, takie jak skrzywienie przegrody nosa, zapalenia zatok przynosowych, alergiczne nieżyty nosa czy przerost małżowin nosowych lub migdałka gardłowego, są także ważnymi przyczynami chrapania. Niedrożność nosa powoduje bowiem nieprawidłowe oddychanie przez usta i wyzwala ruch drgający podniebienia i języczka. | |
Leczenie chrapania
O tym, czy powinno się rozpocząć leczenie, decyduje lekarz. Jeśli bezdech śródsenny zagraża życiu i zdrowiu pacjenta, lekarz może zalecić jedną z kilku stosowanych metod operacyjnych lub bezoperacyjnych. |
||
Metoda CPAP (Continuous Positive Airway Pressure) do niedawna uważana była za najskuteczniejszy i jedyny sposób leczenia bezdechu sennego spowodowanego zwężeniem dróg oddechowych. Obecnie stosowana jest w bardzo ciężkich przypadkach, wtedy, gdy niemożliwe jest już leczenie operacyjne CPAP to specjalny aparat, którego najważniejszym elementem jest urządzenie podające przez cały okres snu pacjenta powietrze pod ciśnieniem, co ma zapobiegać powstawaniu zwężeń w dolnych drogach oddechowych. Pacjent, aby prawidłowo oddychać, zmuszony jest codziennie spać w masce tlenowej, w zasadzie do końca życia. Wyniki leczenia metodą CPAP - Efekty obserwowane są już po pierwszej nocy, a większość objawów podmiotowych i przedmiotowych zmniejsza swoje nasilenie. Ustępuje chrapanie i bezdechy wraz z niedotlenieniem krwi, znika nykturia, nadmierna potliwość, powraca prawidłowa struktura snu. Zmniejsza się również ilość snu płytkiego i zwiększa ilość faz REM oraz czas snu głębokiego. Po kilku dniach stosowania aparatu ustępuje lub znika senność dzienna, poprawie ulegają funkcje poznawcze, kojarzenie, pamięć. |
Implanty podniebienne: technika polegająca na wprowadzeniu implantów w podniebienie miękkie. Wprowadzone implanty, ulegające stopniowej biodegradacji, powodują stopniowe powstawanie blizn prowadzących do usztywnienia podniebienia. Zabieg ten wykonywany jest ambulatoryjnie, w znieczuleniu miejscowym. Zwykle łączy się go z zabiegiem obkurczania małżowin (Elman). Metoda laserowa: używane w leczeniu chrapania wykorzystują działanie wysokiej temperatury. Efekt uboczny tego typu zabiegu to występowanie poparzeń oraz obrzęku operowanych miejsc. Lekarze odchodzą od operowania ta metodą. Metoda radiochirurgii (Celon): polega na wprowadzeniu w podniebienie elektrod oraz doprowadzeniu do elektrokoagulacji w tem. 40-60C. Efektem tego zabiegu jest powstanie blizn, które prowadzą do usztywnienia podniebienia i obkurczenia małżowin. Metoda ta wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym, wymaga jednak powtarzania w zależności od osobniczej specyfiki pacjenta. Z licznych możliwych zabiegów najnowocześniejszym i najbardziej precyzyjnym jest tzw. radiochirurgia. |